Blog 1

Halloooo allemaal,
hier dan eindelijk mijn eerste blog en een van de eerste tekenen van leven. Ik had dit al wat eerder willen doen maar helaas door mijn mobielgejatofverloren verhaal ging dit allemaal wat lastiger. Wifi is zeldzaam hier en internet is duur en aangezien ik geen laptop heb ben ik een beetje afgesloten van de buitenwereld. Gelukkig kan ik de laptops van mijn lieve collega’s af en toe even lenen! Maar daarover later meer. Ik zal gewoon beginnen vanaf dag 1, bereid je voor:

Op woensdag 13 februari was dan eindelijk de dag aangebroken dat ik dat naar Zuid-Afrika vertrok. Een maandje vrijwilligerswerk in Port Elizabeth en 6 weken reizen staat op de planning. Na mijn vrijwilligerswerk in Port Elizabeth zal ik in 2 weken met de Bazbus naar Capetown reizen via de ‘Garden Route’. Het laatse deel van mijn reis bestaat uit een 3weekse tour met de organisatie Nomadtours. Hiermee ga ik vanaf Capetown naar de Victoria Falls in Zimbabwe reizen via Namibië en Botswana. Daarna ga ik terug naar Johannesburg en vlieg ik 22 april weer terug naar huis. Maar goed dat is nog ver weg gelukkig. Mama, Lars, Anouk en Maura gingen mee naar Schiphol en voordat ik het wist zat ik in het vliegtuig naar Johannesburg. De vlucht verliep prima. Een stoel naast me was nog vrij dus ik had iets meer ruimte wat ook geen overbodige luxe was ;) . Toen ik geland was in Johannesburg en mijn bagage had opgehaald belde ik Rob van het hostel waar ik die nacht zou verblijven om me op te komen halen en binnen een kwartiertje was hij er. Super dus. Hostel was prima. Heb er goed geslapen en overdag lekker in de zon gelegen aangezien mijn vliegtuig naar PE ’s avonds pas vertrok. Sommige van jullie nog gesproken via whatsapp. Dat was de laatste keer voorlopig:’(. Want nu breekt het moment aan waarop het allemaal fout gaat… Rob bracht me ook weer naar vliegveld later die middag. We weten allebei zeker dat ik mijn mobiel mee had genomen in de auto omdat ik zo’n beetje 10x mijn alarm had gezet die dag omdat ik bang was in slaap te vallen onder de palmboom en mijn vlucht zou missen wat echt iets voor mij is. Dus toen we onderweg waren in de auto ging mijn alarm nog een keertje af en dat heeft hij toen ook nog gehoord. Toen we er waren zette hij mij af voor de goede terminal en vertrok hij weer. Ik zette 3 stappen naar binnen en voelde gelijk in mijn zak waar ik mijn mobiel in had gestopt. Mijn hart tripte hem zowat toen ik hem ook niet in mijn andere zak voelde. Ik mijn rugtas 10x doorgezocht en ook daar zat ie niet in. Echt balen dus. Gelukkig had ik ergens in mijn documentenmapje het telefoonnummer van Rob opgeschreven dus ik gelijk naar een telefooncel gerend en hem gebeld want ik dacht dat ik hem dan op de achterbank had laten liggen. Hij zou terug rijden naar waar die me had afgezet en samen hebben we zijn auto nog doorzocht en mijn telefoon een paar keer gebeld maar helaas. Spiksplinterbrandnew5dagenoude telefoon verloren of toch in die paar minuten tussen het afzetten en het naar binnengaan van het vliegveld gejat. Een goed begin is het halve werk gaat voor mij niet meer op deze reis. Dubbel zo hard werken dus. Maar goed. Ik ben er nu een beetje overheen dat ik hier zonder smartphone zit en een oude nokia zijn plaats heeft ingenomen. Ook al denk ik er wel over na om hier een hele goedkope smartphone te kopen, wat andere vrijwilligers hier ook hebben gedaan. Ik heb trouwens ook een Afrikaans nummer maar het is nogal een gezeik de hele tijd omdat ik wel naar het buitenland kan bellen en smsen maar ik niet smsjes en belletjes uit het buitenland kan ontvangen. Ik werk eraan om dit voor elkaar te krijgen en laat het zo snel mogelijk weten als ik een goed werkend Afrikaans nummer heb. En vanaf 7 maart werkt mijn normale Nederlandse nummer trouwens ook weer ivm een abonnementswitch die ik zo mooi had bedacht met een mooie nieuwe telefoon (snik) dus dan kan je mij daar ook op bereiken via sms als ik af en toe ff mijn Nederlandse simkaart in een telefoon stop. Nou genoeg over die telefoon.

Mijn vlucht naar PE die avond ging prima en duurde maar 1,5 uur. Marieke van Ready4life haalde mij op van het vliegveld. Toen ik de aankomsthal inliep hoorde ik heel gelijk heel hard SACHAAA uit een hoek komen. En daar stond Marieke. Ik kreeg gelijk een drukkie (knuffel) van der en werd dus lekker warm onthaald. Met der bakkie (auto met een extra grote achterbak) bracht ze me naar het vrijwilligershuis wat maar 5 minuten rijden vanaf het vliegveld is en in de wijk Walmer ligt. Niemand van de vrijwilligers was thuis die avond omdat ze een avond meehielpen met een valentijnshow. Marieke en ik hebben toen een flesje wijn open getrokken en 2 uurtjes in de tuin zitten kletsen over het leven hier in Zuid-Afrika en de organisatie (Ready4life) waar ik vrijwilligerswerk voor doe die zij heeft opgericht. Echt een topwijf vind ik het. Die avond kennis gemaakt met de vrijwilligers en niet veel later gaan slapen. Superleuke mensen trouwens. Allemaal een beetje van mijn leeftijd.

Volgende dag heb ik niet zoveel gedaan overdag. Wat later in de middag zijn we naar Barneys gegaan voor de vrijdagmiddagborrel en ’s avonds hebben we gegeten in een tentje onder Barneys. Het ligt aan het strand dus hadden we lekker uitzicht over de zee tijden het eten. Eten was niks speciaals, gewoon westers, maar wel goedkoop.

Verder in dat weekend hebben we veel in de tuin gelegen aangezien het bloedheet was. Zaterdagavond zijn we nog naar een houseparty in een ander Nederlands vrijwilligershuis geweest. Was ook heel gezellig en leuk om andere Nederlandse vrijwilligers te ontmoeten. Die zondag hadden mensen een elektriciteitscentrale opgeblazen dus zaten we een paar uur zonder stroom, wat achteraf nog meeviel want het had ook een paar dagen kunnen duren. Dat betekende pizza bij kaarslicht die avond aangezien je dan ook niet kunt koken. Je kunt dan eigenlijk helemaal niks. Stroom gaat hier trouwens ook prepaid. Dus je moet je stroom gewoon in de winkel kopen net als beltegoed voor een prepaid telefoon. Dit doen ze omdat een groot deel van de mensen hier simpelweg hun elektriciteitsrekening anders niet betaalt. Wat ook niet lekker is als de stroom niet werkt is dat het alarm het dan ook niet doet. Dus genoeg ‘boefjes’ die hun kans grijpen tijdens een nacht zonder stroom. Steeds meer horrorverhalen over grote negers die ineens naast je bed staan midden in de nacht werden verteld wat erin resulteerde dat ik bij 2 andere meiden uit het huis op de kamer heb geslapen aangezien ik toen nog in mijn eentje aan de andere kant van huis sliep. Noway dat ik dat risico ga lopen :P

Maandag en dinsdag ben ik mee gegaan met Amber naar het project waar zij werkt. Dit project is op een school en ligt ongeveer 20 minuten rijden vanaf het huis in de township Kleinschool en de school heet ook Kleinschool. Op de school zitten zo’n 1000 kinderen tussen de 5 en 12 jaar. Het project houdt zich bezig met kinderen die door de school zijn aangewezen die extra aandacht nodig hebben. De klassen bestaan meestal uit 30 tot 40 kinderen waardoor er voor de leraren weinig tot geen tijd is om bepaalde kinderen extra aandacht te geven. En dat is wat de vrijwilligers dan doen. Kinderen helpen met lezen en schrijven maar ook gewoon verven en knutselen en beetje kletsen met de kids. Echt heel erg leuk om te doen. Maandag konden we alleen na een uurtje alweer naar huis net als de leerlingen omdat de waterleiding was gebarsten en er dus geen water in de hele township was waardoor ze op de school niet konden koken en de kinderen niet naar de wc konden. Alle 1000 kinderen konden ook weer naar huis. Welcome to Africa! Dinsdag gingen er 2 jochies in het Afrikaans rappen voor ons. Klonk echt te grappig. Wat wel heel apart is maar ik wat ik van tevoren natuurlijk al wist, is dat je echt een bezichtiging bent als je blank bent en blond haar hebt. Toen Amber en ik in de pauze even buiten gingen zitten om naar de spelende kinderen te kijken stond er binnen een paar minuten een hele kring met kinderen om ons heen die onze huid en haar de hele tijd wilde aanraken. Echt heel maf. Toen zijn we maar weer snel een lokaal ingevlucht voordat we bedolven werden onder de kinderen.

Woensdag heb ik een townshiptour gehad samen met Emma, een meisje wat hier ook net was aangekomen. Marieke nam ons mee in haar bakkie en reed toen naar verschillende townships waar ze veel over wist te vertellen. In Zuid-Afrika word onderscheid gemaakt tussen de blanken, coloured, en black. Als je iemand coloured of black noemt is dat geen scheldwoord ofzo hier. Ze zijn er juist trots op. Black en coloured kan je niet onderscheiden met huidskleur maar met de taal en cultuur. Tijdens de apartheid werd er verschil gemaakt tussen black en coloured people waardoor ze ook in aparte wijken moesten gaan wonen. En tot op de dag van vandaag wonen ze nog steeds zo. Je hebt dus white(zelfs arme blanken ja!), coloured en black townships. In de townships wonen ook middenklasse en rijken mensen, niet alleen maar arme. Als je tussen al die shacks (krotjes) rijd besef je je gewoon echt niet dat mensen daarin leven. Het is net alsof je naar de tv zit te kijken. Mensen zijn wel heel vriendelijk tegen je. In het begin voelde het echt alsof je aapies aan het kijken bent in de dierentuin maar Marieke zei juist dat de mensen uit de townships blij zijn dat blanken interesse in hun cultuur tonen. Toch keken de meeste mensen wel heel raar op dat er een auto met een 3 blanken vrouwen door hun township reed aangezien er bijna nooit blanken in een zwarte township komen. We zijn ook een paar keer uit de auto gegaan om te wandelen en om met de mensen te praten. Ik vond het echt heel indrukwekkend om te zien hoe die mensen leven en hoe de geschiedenis van dit land nog steeds zoveel mensen het leven zuur maakt.

Vandaag (donderdag) ben ik naar een ander project geweest, Zanethemba. Dit is een soort dagopvang waar kinderen van 2 tot 5 vijf dagen in de week terecht kunnen tegen een kleine vergoeding. De opvang zit in Walmer township en bestaat nu ongeveer 5 jaar. Bij dit project help je mee met de kinderen vermaken en verzorgen de hele dag. Omdat dit hele jonge kinderen zijn is dit wel een stuk intensiever dan het project op Kleinschool omdat ze de hele tijd aandacht van je vragen en met je willen spelen. De meeste kinderen op de opvang zijn Xhosa (een cultuur van de black) en je kan dus niet echt met ze praten omdat ze geen engels maar Xhosa spreken. Maar communiceren via andere wegen gaat prima want kinderen zijn kinderen en daar is niks anders aan ook al spreken ze een andere taal en komen ze uit een andere cultuur. Ik ben wel heel nieuwsgierig waar de kinderen aan het einde van de dag weer belanden als ze naar huis gaan. Geweld en alcoholmisbruik komt veel voor in de townships en het is een naar idee om sommige kinderen weer naar zo’n thuis te sturen. Maar gelukkig zijn ze overdag in goede handen, worden ze volgestopt met eten en worden ze leerzaam vermaakt. Echt een goed project die veel kinderen een leuke dagbesteding biedt ipv de hele dag rond te hangen op straat of in huis.

Morgen zal ik nog een ochtendje meedraaien in Zanethemba en daarna gaan we een weekendje weg met alle vrijwilligers naar Graaff Reinet. Zin in!! Ik ga zoveel mogelijk activiteiten ondernemen in de korte tijd dat ik hier zit. Volgend weekend ga ik op zaterdag waarschijnlijk naar Addo Elephant park en het centrum van PE bezoeken. En zondag surfles nemen. Kortom ik vermaakt me hier wel! Sorry voor het lange verhaal maar ik kan niet zo heel vaak bloggen. Mijn doel is om zeker een keer in de week een verhaaltje op internet te gooien, ik hoop dat het lukt. Foto’s komen hopelijk ook snel. De tijd vliegt hier voorbij merk ik nu al dus ik ga mijn best doen!

Byeeeeee!!!